naj

solution 196 - 213. united states of palestine-israel

Najnowszy tom z publikowanej przez Sternberg Press artystyczno-futurologicznej serii Solution, w której proponowane są rozwiązania i propozycje dla wybranego kraju czy regionu. Dotychczas ukazały się m. in. tomy poświęcone Szkocji i Stanom Zjednoczonym. Redaktorem prowadzącym serii jest berliński pisarz Ingo Niermann. Pomysły prezentowane w książkach z cyklu Solution są z założenia nieskrępowane współczesnymi parametrami politycznymi, technologicznymi czy obyczajowymi, będąc najczęściej propozycjami na daleką przyszłość. Rozwiązania z numerami 196 – 213, pod redakcją Joshua Simona, dotyczą Izraela i Palestyny. Obejmują m.in. powołanie gejowskiej niepodległej republiki palestyńskiej, przeniesienie Izraela na tereny Wschodnich Niemiec oraz, co łatwe do przewidzenia, proklamowania Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce. Tym samym książka ta jest intrygującym zwiastunem obszernego opracowania, z tekstami ponad 50 autorów, „A Cookbook for Political Imagination” (również Sternberg Press), które towarzyszyć będzie projektowi Yael Bartany na 54. Biennale Sztuki w Wenecji. O tej drugiej publikacji napiszemy więcej w maju.
Autorzy najnowszego tomu Solution to: Tal Adler/Osama Zatar, Asma Agbarieh-Zahalka, Maayan Amir/Ruti Sela, Ariella Azoulay, Yael Bartana/Sebastian Cichocki, Raji Bathish, Itzhak Benyamini, Sari Hanafi, Sandi Hilal/Alessandro Petti/Eyal Weizman, Yazan Khalili, Ohad Meromi/Joshua Simon, Norma Musih, Ingo Niermann oraz Noam Yuran. 

The New Avant-Garde. Issues of the Art of the Seventies

Książka sprzed czterech dekad. Ukazała się w pełnych entuzjazmu i nadziei czasach, kiedy to w sztuce zaczęto używać takich terminów jak Anti-Form, Process Art, Earth Art czy Conceptual Art. Wiele napisano na temat artystycznych wolty przełomu lat 60. i 70., ale trudno jest dziś dotrzeć do wydawnictw z tamtego okresu które pokazują przyziemny aspekt ówczesnych praktyk: wysiłek fizyczny, kontrkulturowego ducha, codzienne życie artystów etc. „The New Avant-Garde. Issues of the Art of the Seventies”, wydawnictwo sprzed czterech dekad, spełnia tą rolę, nie jest bowiem katalogiem wystawy ani próbą zdefiniowania jakiegoś konkretnego nurtu czy środowiska. Pomysł tego wydawnictwa jest prosty, a efekt mimo upływu lat, wciąż wydaje się błyskotliwy. Włoskiego pochodzenia fotograf Gianfranco Gorgoni podążał za kilkoma wybranymi charyzmatycznymi artystami (niestety, są to sami mężczyźni), fotografując ich przy pracy. Zdjęcia opatrzone zostały krótkimi komentarzami Gregoire Müllera. Komentarze te bywają powściągliwe, innym razem poetyckie, czasami zabawne, kojarzące się z opisami zwyczajów egzotycznych zwierząt. Powstały doskonałe foto-opowieści – Michael Heizer na pustyni nadzorujący żużlowca rysującego za pomocą jazdy motorem kręgi na piasku, Robert Smithson wśród buldożerów na Słonym Jeziorze, Robert Morris z pomocnikami przy ciężkiej fizycznej pracy, układający wielkie drewniane belki, Joseph Beuys taplający się w błocie etc. Czasy były wyjątkowe, na oczach włoskiego fotografa rodziła się zupełnie nowa sztuka. Doskonały jest zwłaszcza efekt kooperacji z Carlem Andre, który to nie pozwolił fotografować się przy pracy, ale wskazał Gorgoniemu miejsca w Nowym Jorku, które wyglądają jak jego prace (pryzmy materiałów budowlanych, belki drewna itd.) i poinstruował fotografa jak należy je udokumentować. 

Teksty z książki po 40 latach mogą się wydać z lekka nadęte i zbyt natchnione. Zdarzają się jednak Müllera naprawdę doskonałe trafienia. Zdanie jakim skomentował np zdjęcie Sol Lewitta - na którym artysta, w zdyscyplinowany sposób, za pomocą ołówka i linijki, zapełnia kartkę równymi kreskami - brzmi: A thing never faithfully reflects its ideal concept... 

the exhibitionist # 3

Na okładce najnowszego numeru „The Exhibitionist” - magazynu poświęconego w całości zagadnieniu exhibition making – znajduje się zdjęcie Dawida, rzeźby Michała Anioła. Abstrahując od tego jak dobrze nagi bohater podbija dwuznaczny tytuł pisma, kieruje on czytelników w stronę prawdziwej, heroicznej misji „Ekshibicjonisty”, czyli próby zmierzenia się z chaosem towarzyszącym praktyce kuratorskiej – braku metodologii, historiografii i jasno wypracowanej etyki zawodowej.
Pismo podzielone jest rygorystycznie na stałe kategorie. W Curator's Favourites kuratorzy wspominają istotne dla swojej praktyki wystawy. Co symptomatyczne w dwóch przypadkach na trzy teksty, są to wystawy których to autorzy w ogóle nie widzieli na oczy, znając je jedynie z dokumentacji i opowieści świadków - przykładowo, kolektyw WHW opowiada o ekspozycji "Innowacje w sztuce chorwackiej" z 1970 roku. Takich wycieczek do przeszłości jest w tym numerze sporo – np. Lars Bang Larsen wspomina osobliwą wystawę "Expo Johnny Hallyday" z 1978, poświęconą gwieździe francuskiej muzyki, zorganizowaną bez udziału artystów ani też jakiegokolwiek zaangażowania ze strony głównego bohatera ekspozycji (dział: Back in the Day). Temat współczesnych „nieautoryzowanych retrospektyw” porusza także Shelly Bancroft i Peter Nesbett z nowojorskiej galerii Triple Candie, która specjalizuje się w organizowaniu wystaw bez oryginalnych dzieł sztuki (zazwyczaj są to nieautoryzowane rekonstrukcje czy też efekty poszukiwań w Internecie i bibliotekach) jak i bez wiedzy samych artystów. Retrospektywa jest tematem sekcji Typologies – poza tekstem o frapującej działalności Triple Candie znajdują się tam materiały Jessiki Morgan (o wystawach Martina Kippenbergera i Johna Baldessariego) oraz Elisabeth Sussman (retrospektywa Paula Theka). Wybraną do tego numeru wystawą, która poddana została głębszej analizie (Assessments), jest 8. edycja Biennale w Gwangju, czyli "10000 Lives" Massimiliano Gioniego, uznana przez głównego redaktora „Ekshibicjonisty” Jensa Hoffmana, za jedno z najważniejszych zdarzeń artystycznych dekady. W sekcji Attitude znajduje się pouczający tekst Marii Lind o nieporozumieniach, mentalnych kliszach i niespełnionych nadziejach pokładanych w studiach kuratorskich (mój ulubiony cytat to definicja kuratorskiego networkingu: „annoying behavior of careerists seeking contacts”). W sekcji Rear Mirror skonfrontowane zostały opowieści dwóch kuratorek Kathrin Rhomberg i Jane Alison o wybranych własnych projektach: 6. Biennale Sztuki w Berlinie i „The Surreal House”. Reasumując: kolejna porcja ekshibicjonistycznych (duża część tekstów pisana jest przez kuratorów o ich własnych projektach), akademickich, specjalistycznych materiałów, dla zainteresowanych przeszłością i przyszłością profesji kuratorskiej. "Ekshibicjonista" obnaża się m.in. w berlińskich księgarniach Pro QM i Motto.